Sztywny bark, ból i ograniczenie ruchomości

Zamrożony bark

Dolegliwości bólowe barku dotyka do 26% populacji. Diagnoza postawiona „zamrożony bark” jest jak najbardziej trafna. Polega na stopniowym zwiększaniu ograniczenia ruchomości stawu barkowego wraz z bólem i najgorszy okres dla pacjenta przypada na okres od trzeciego do dziewiątego miesiąca choroby.

Można wymienić 4 fazy:

1. Ból przy końcu zakresu ruchu, głównie rotacji zewnętrznej, żadko ból spoczynkowy (podczas snu), nie widać zrostów podczas badań dodatkowych (USG,MRI) – pierwsze 3 miesiące.

2. Stopniowa utrata ruchomości wraz z bólem z powodu agresywnego zapalenia błony maziowej. Trwać może około 6 miesięcy (od trzeciego do dziewiątego miesięca choroby).

3. Ból i sztywność (prawie całkowity brak ruchu) spowodowane początkiem fibrozy (zwłóknienia-rozrostem tkanki włóknistej) oraz utraty zachyłka pachowego. Trwać może nawet przez 6 miesięcy.

4. Stopniowo zmniejszenie dolegliwości bólowych z utrzymującym się ograniczeniem ruchu i ciągnie się nawet przez 9 miesięcy.

Etiologia nie jest znana ale unieruchomienie, urazy, choroby autoimmunologiczne zwiększają ryzyko wystąpienia. Leczenie skoncentrowane jest na zmniejszeniu dolegliwości bólowych oraz utrzymywaniu jak największego zakresu ruchu. Można stosować iniekcje (podawane przez lekarza) w celu uśmierzenia bólu, fizjoterapie która skupiać się będzie na mobilizacj, stretchingu, edukacji pacjenta oraz fizykoterapii. Ostatnią możliwością leczenia jest interwencja chirurgiczna (kapsulotomia).

Zabiegi fizjoterapeutyczna oraz ćwiczenia domowe w postaci automobilizacji muszą być przeprowadzone delikatnie ale regularnie – powolny i spokojny proces leczenia.

Zalecam ogrzać staw przed zabiegami rozciągającymi, a po schłodzić. Dodatkowo można stosować leki przeciwbólowe na czas ćwiczeń.

Proponuję wykonywać ćwiczenia domowe każdego dnia co 2 godziny.

Przykłądowy zestaw ćwiczeń automobilizacji

1. Krążenia